بحث و جدل درباره میزان جذابیت تنیس زنان، مسئله‌ای قدیمی است. منتقدان می‌گویند در سال‌های گذشته در تنیس حرفه‌ای زنان، شاهد رقابت داغی نبوده‌اند. رقابتی که دست‌کم در بخش مردان مشاهده می‌کنند.

از شروع ۲۰۱۶ نه فقط در رقابتهای بریزبن استرالیا اول شد که توانست در مسابقات ایندین ولز و میامی هم قهرمان شود. او در تاریخ تنیس زنان، سومین ورزشکاری است که توانسته در کالیفرنیا و بعد در فلوریدا به مقام نخست برسد.

شاید اگر او، کربر، رادوانسکا، کویتووا و سایرین بتوانند مثل ماه‌های گذشته سیطره سرنا ویلیامز را به چالش بکشند، تنیس زنان دوباره جان تازه‌ای می‌گیرد. در سال‌های گذشته این ورزش در مشت سرنا ویلیامز بوده و او حرف اول و آخر را می‌زده. این برتری اما از انتهای تابستان گذشته تا امروز دچار وقفه شده است.

ویلیامز نه فقط در ماه سپتامبر از راهیابی به فینال اوپن آمریکا بازماند، که بعد از آن هم نتوانست شرایط آرمانی‌‌‌ قبل را به دست آورد. تا وقتی که سرنا در اوج بود، هر حریفی را از گردونه خارج می‌کرد، ولی حالا که با سی و چهار سال سن، برابر مدعیان جوان‌تر، از نفس‌افتاده به نظر می‌رسد، احتمال رو آمدن قهرمانان جدید بیش از پیش است.

در این بین ویکتوریا آزارنکا در بیست و شش سالگی شانس اول است. کسی که چهار سال پیش در مسابقات اوپن استرالیا، اولین گرنداسلم زندگی‌اش را بُرد. در ژانویه سال ۲۰۱۲ وقتی با پرچم بلاروس، در ورزشگاه ملبورن دور افتخار می‌زد، انگار دنیای تنیس داشت تولد یک قهرمان تازه را جشن می‌گرفت. یک سال بعد او با وجود مصدومیت‌های متعدد، توانست این افتخار را تکرار کند. همان سال یعنی سال ۲۰۱۳ توانست به فینال اوپن آمریکا هم برسد که برابر سرنا شکست خورد.

این روند موفق اما ادامه نداشت؛ آسیب‌دیدگی‌های متوالی پای راستش در سال ۲۰۱۴، او را از بیشتر مسابقات دور کرد. آزارنکا درباره آن روزهای تاریک می‌گوید که مصدومیت‌ها مایه نگرانی شده بود: "بدنم نه در تمرینات و نه در مسابقات با من همراهی نمی‌کرد. دیگر سالم و آماده نبودم. از نظر ذهنی هم مشکل پیدا کرده بودم. می‌ترسیدم دیگر نتوانم سلامتی‌ام را پیدا کنم. هرچند که به توانایی خودم در تنیس اطمینان داشتم. بنابراین بعد از این مصدومیت‌ها الان مهمترین چیز این است که کاملاً صحیح و سالم باشم و بتوانم آن نمایشی که انتظار دارم را عرضه کنم."

رقیب همیشگی سرنا ویلیامز

بدشانسی‌ آزارنکا این بود که وقتی به خاطر مصدومیت کنار نشست، سرنا ویلیامز هم روزهای درخشانی نداشت. ‌تنیس‌بازانی مثل لی نا، ماریا شاراپووا، پترا کویتووا در کنار سرنا چهار گرنداسلم مختلف آن سال را فتح کردند. شاید اگر آزارنکا آن سال می‌توانست بازی کند، امروز دست‌کم قهرمانی در یک گرنداسلم دیگر، به کارنامه‌اش اضافه می‌شد. به هرحال در روزهای بدون آزارنکا، دنیای تنیس در سال ۲۰۱۵ در قبضه سرنا ویلیامز بود.

دورانی که بعضی آن را به نام "سرنا اسلم" یاد می‌کنند. او از فتح اوپن آمریکا در سال ۲۰۱۴ شروع کرد و این روند را با تا یک سال بعد تا مسابقات اوپن آمریکا در سال ۲۰۱۵ ادامه داد. در این مدت سرنا تمام گرنداسلم‌ها را بُرد. او شبیه به یک ماشین جنگی شده بود که هر حریفی را به راحتی کنار می‌زد.

اما این روزها و پس از چند ناکامی پیاپی، بسیاری از شروع افول این تنیس‌باز صحبت می‌کنند. افولی که حالا با صعود رقیب سرسخت همیشگی‌اش آزارنکا همراه شده. تنیس‌بازی که با چهار پیروزی برابر سرنا، بیشتر از تنیس‌بازان دیگر، راه و رسم غلبه بر این ورزشکار آمریکایی را بلد است. او تنها تنیس‌بازی است که توانسته سرنا را در چهار فینال مسابقات تنیس حرفه‌ای زنان شکست دهد.

جنگجویی از بلاروس

آزارنکا در مقایسه با دیگر تنیس‌بازان زن، مهارت زیادی در بازگردان سرویس‌های قدرتمند دارد و در این مواقع به حریف فضای زیادی نمی‌‌دهد تا بعد از سرویس، دست بالا را داشته باشند. ضمن این که او موقع سرویس‌های دوم حریف که معمولاً با احتیاط بیشتری نواخته می‌شود، بسیار سریع و هوشیار عمل می‌کند و از آن بیشترین بهره را می‌برد.

سوای این بحث، او یک کمال‌گرای به تمام‌معنا است. همیشه از اشتباهاتش خشمگین می‌شود و سعی می‌کند تا جای ممکن بدون نقص بازی کند. در عین حال می‌توان او را تنیس‌بازی شجاع توصیف کرد. بازی کردن بدون ترس و نگرانی، شاید خصیصه اصلی‌اش باشد و برایش فرقی نمی‌کند که حریفش چه کسی است.

فقط روی بازی خود تمرکز می‌کند و کار خودش را می‌کند. یک ورزشکار بلندپرواز و اهل مبارزه که حس مبارزه و رقابت در مسابقات را زنده می‌کند. بی‌جهت نیست که سرنا ویلیامز درباره‌اش گفته که آزارنکا تنیس‌بازی است که حریفش را مجبور می‌کند بهترین بازی‌ خود را انجام دهد.

۲۰۱۶، تولدی دوباره

‌‌‌آزارنکا سال میلادی جاری را با ۹ پیروزی متوالی شروع کرد و توانست در مسابقات بریزبن استرالیا اول شود. این روند درخشان تا مرحله یک‌چهارم نهایی اوپن استرالیا ادامه داشت. او در این مرحله به شکلی غیره منتظره مقابل آنژلیک کربر، تنیس‌باز آلمانی که در نهایت قهرمان شد، شکست خورد. بعد از آن اما آزارنکا دوباره به مسیر صعودی‌اش برگشت. او در ایندین‌ولز کالیفرنیا، در مسابقه فینال سرنا ویلیامز را شکست داد تا بازگشت باشکوهش را جشن بگیرد.

آزارنکا بعد از درخشش در کالیفرنیا راهی میامی در فلوریدا شد و آنجا هم به قهرمانی رسید. این دو قهرمانی ارزشمند ثابت کرد که امسال می‌توان به نمایش باشکوه یک قهرمان قدیمی امیدوار بود. کسی که آن‌قدر با دل و جان بازی می‌کند که خلأ جنگجویی و مبارزه در دنیای تنیس زنان را پُر می‌کند.

bbc news

 یکی از داغ ترین، و شاید یکطرفه ترین، رقابت های تنیس زنان در سال های اخیر، میان سرینا ویلیامز آمریکایی نفر اول رده بندی جهانی و ماریا شاراپووا بازیکن روس نفر سوم جهان جریان دارد. این دو در اکثر تورنمنت های مهم جهان به فینال می رسند و با هم مبارزه می کنند که غالبا هم نتیجه به نفع سرینا است.این دو در ده سال گذشته شانزده بار با هم روبرو شده اند که سهم شاراپووا از این مسابقات دو پیروزی در سال ۲۰۰۴ در فینال ویمبلدون و فینال تور زنان بوده است.از آن به بعد سرینا ۱۳ بار پیاپی حریف را شکست داده که بعضی از این مسابقات به قدری یک طرفه به سود او تمام شده که حتما برای شاراپووا خجالت آور بوده است.آخرین رویارویی ماریا و سرینا دو هفته پیش در فینال اوپن فرانسه بود و بسیاری از تحلیل گران تنیس معتقدند که این دو فینال ویمبلدون را هم برگزار خواهند کرد.این اعتقاد از آن جایی بیشتر قوت می کیرد که ویکتوریا آزارنکا بازیکن بلاروسی نفر دوم جهان و مدعی دیگر قهرمانی در مسابقه دور اولش به شدت زمین خورد و مصدوم شد. البته او در آن مسابقه پیروز شد ولی در مرحله بعدی از دور مسابقات کنار رفت.

حالا این دو رقیب که هر دو در دور اول پیروز شده اند قبل از این که در زمین تنیس با هم روبرو شوند گویا خرده حسابی با هم دارند که مشغول صاف کردنش هستند.داستان از آنجا شروع شد که سرینا در مصاحبه با یک مجله آمریکایی اشاراتی به زندگی خصوصی بعضی زنان تنیس باز کرد. او بدون نام بردن از کسی در مورد یک بازیکن خاص و دوست پسر او صحبت کرد و تلویحا گفت که این بازیکن دوست پسر دیگران را می دزدد.با اینکه سرینا از کسی نام نبرده بود، همه متوجه شدند که منظورش ماریا و دوست پسر تنیس باز او، گریگور دیمتروف بلغاری، است که گویا قبلا مدت کوتاهی دوست سرینا بوده است.

پس از جنجالی که بر سر مصاحبه سرینا به پا شد، او از شاراپووا معذرت خواست اما ظاهرا این معذرت خواهی کافی نبوده چون ماریا هم در مصاحبه ای گفت که سرینا بهتر است راجع به زندگی خصوصی خودش صحبت کند و درباره دوستش که زن و بچه دار است و زندگی زناشویی اش در حال از هم پاشیده شدن است.اشاره شاراپووا به مربی جدید سرینا بود که شایع است با او روابطی خصوصی فراتر از رابطه مربی و شاگردی دارد.پاتریک مراداوغلو مربی فرانسوی ترک تبار سرینا در ماه ژوئن گذشته پس از شکست فضاحت بار او در دور اول اوپن فرانسه به تیم او پیوست. از آن پس سرینا در یازده تورنمنت از جمله سه گرانداسلم پیروز شده و به صدر جدول رده بندی جهانی بازگشته است.اما خارج از زمین تنیس هم رابطه سرینا و مراداوغلو علنی شده. آنها بیشتر اوقات باهم هستند و با هم به تعطیلات می روند و گفته می شود که مربی فرانسوی در حال جدا شدن از همسرش است که با هم بچه هم دارند. پس بی جهت نیست که شایعاتی در باره روابط آنها بر سر زبان ها افتاده و شاراپووا هم به آن اشاره کرده است.مسابقات ویمبلدون زمانی آغاز شد که جنگ لفظی این دو به اوج خود رسیده بود.اما به نظر می آید که این دو قهرمان تنیس زنان می خواهند که دستکم در دو هفته ای که این تورنمنت جریان دارد به یکدیگر آتش بس بدهند. هردوی آنها در کنفرانس های خبری شان گفتند که برای تنیس بازی کردن و بردن به ویمبلدون آمده اند و میل ندارند راجع به چیز دیگری صحبت کنند.اما از فحوای کلام هم ماریا شاراپووا و هم سرینا ویلیامز معلوم بود که رابطه شان فقط در سطح دو تنیس باز رقیب است و هیچگونه رابطه دوستانه ای با هم ندارند. ماریا گفت که کمتر دوستی در میان بازیکنان دارد و سرینا هم گفت که اصلا ماریا را در رختکن نمی بیند چون مسابقاتشان در روزهای جدا از هم است.ظاهرا فعلا این دو که در عین حال ثروتمندترین زنان بازیکن تنیس هم هستند تصمیم گرفته اند با سکوت خود سعی کنند که به این گونه اختلافات بیرون از زمین تنیس دامن نزنند، البته اگر دیگران بگذارند بخصوص خبرنگاران مطبوعات خاصی که به دنبال بپا کردن جنجال هستند.